Als paddenstoelen zijn mijn fotoblogs de afgelopen maanden uit de grond geschoten. En nu heerst er al een week of wat radiostilte. Mijn moeder had het al snel door: Marieke is met iets anders bezig. En dat klopt.
Ik ben weer aan het werk!
Nu zal dat voor de meeste mensen nogal logisch klinken, maar dat was het voor mij lange tijd niet. Want de afgelopen maanden was ik herstellende van een zware burn out, die bijna twee jaar geleden begonnen is. Zo enthousiast als ik de laatste maanden heb kunnen fotograferen en bloggen, zo weinig kon ik in de anderhalf jaar daarvoor. Eigenlijk kon ik vrijwel niets, behalve wandelen, heel veel wandelen. Ik zal daarover niet uitweiden, het was een hele zware en angstige tijd, maar het is voorbij. Ik heb het, zonder medicijnen en door te werken aan de oorzaken, overwonnen. En ik ben er duizend maal sterker en wijzer uitgekomen.
Sinds ik in februari van dit jaar ontslag heb genomen, om op mijn manier te kunnen herstellen (en niet als een robot, zoals de tegenwoordige wetgeving dat zo’n beetje van je eist), is het gestaag beter met me gegaan. Veel sneller dan ik had durven hopen. En nu is het tijd om voorzichtig te gaan verwezenlijken wat al een aantal jaren mijn droom is: mijn eigen onderneming als freelance schrijver/journalist.
Ik heb een plan en sinds deze week werk ik daar elke dag twee uur aan: onderwerpen bedenken voor artikelen, research doen, interviews plannen en afnemen en natuurlijk schrijven. Ik werk toe naar een klein portfolio dat ik wil voorleggen aan een aantal ervaren schrijvers. Even checken waar ik sta. Op basis daarvan bepalen welke cursus ik nog wil doen. En bepalen wat op dit moment, met mijn huidige schrijfniveau, een haalbare markt is om mijn schrijfkunsten en artikelen op aan te bieden. Ondertussen wennen aan de structuur en kijken of ik het aantal werkuren langzaam kan opbouwen. En vooral naar mijn lichaam blijven luisteren en geen grenzen meer overschrijden die niet overschreden moeten worden. Volop uitdaging!
Twee uur per dag lijkt niet veel, maar ik kan er nog niet zo veel naast doen, zeker niet met mijn hoofd. Fotograferen komt er dus even niet van. Dat vind ik wel jammer, want ik was net zoveel aan het leren. Maar er moet ook weer eens brood op de plank komen. En hoe leuk fotografie ook is, het blijft voor mij hobby. Schrijven is mijn vak.
Het is tijd om mijn professionele leven de aandacht te gaan geven die het stiekem al heel lang vroeg. En dat bevalt me nu al enorm goed!
Hoi Marieke
BeantwoordenVerwijderenHeb zelf ook net een nieuw boek af wat over een week of wat op de planken ligt. Leuk om nadere info te krijgen over je persoon en om te zien dat je niet bij de pakken bent gaan neerzitten. Dat geeft aan dat je een mens bent uit één stuk. Mis je fotowerk al wel maar ook daar zal je wel eens een logje aan blijven wagen. Ik wens je veel kracht en inspiratie toe aan je nieuwe stap in het leven en je zal best een hele rugdekking hebben aan je vriend....
Hoi Peter, dank je voor je fijne reactie! En je hebt gelijk, de steun die ik van Marco van onvoorwaardelijk kreeg en nog steeds krijg, is gigantisch!
BeantwoordenVerwijderenJe hebt je boek dus af? Gefeliciteerd! Wat moet dat geweldig voelen. Ik zal even een kijkje gaan nemen op je andere blog, daar staat er vast meer over.
En de foto's, daar vind ik nog wel m'n momentjes voor, zoals vandaag onder het bakken van de croissantjes :)
Marieke wij kennen je nog niet zo goed maar bij het lezen en hoe je schrijft krijgen wij heel veel respect voor je wilskracht .iemand die zoveel van het leven wilt maken en daarin vertrouwen hebt verdient alle steun en net wat Peter schrijft je hebt gelukkig een fijne vriend die achter je staat.
BeantwoordenVerwijderenDankjewel voor jullie superlieve reactie!! Hoop jullie in de toekomst nog eens te ontmoeten op een excursie van Peter!
BeantwoordenVerwijderenhoi Marieke,
BeantwoordenVerwijderenIk hoop dat je alles weer op de rit krijgt.
Zelf heb ik nooit geen burn-out gehad maar wel andere klachten waar ik wel veel van geleerd heb. Leer luisteren naar je lichaam en ga vooral geen dingen doen die moeten maar wel die je graag zou willen doen.
Samen komen jullie er wel.
groetjes Bets
Hoi Bets, dankjewel voor je bemoedigdende reactie! Je zegt het helemaal juist. En weet je, het is de mooiste les die je kunt leren, dus het was het voor mij allemaal waard! Fijn dat jij ook zulke positieve dingen uit jouw klachten hebt kunnen halen!
BeantwoordenVerwijderenGroetjes, Marieke