Deze ode was een inzending voor een win-actie. Waarbij mijn woordspelerij mezelf bijna buiten zinnen oversteeg. En dus verdient het een plek in dit persoonlijke creatief archief. De verwerkte gedichten zijn oud, de rest nieuw.
ODE AAN INTENS MENS ZIJN
Hoi Lotte,
Het mocht langer toch? :D (op plezierjachtig eigen risico) (en tegelijk een beetje hersenoveractiviteitreizend ((want voor jou -rovend)) tussen zelfingenomenheidonisme en gene) (maar, nu geen zelf-sarcastratie a.u.b., dus zelfredzaamheidsvest aan, en plons)
Want, ‘intens mens zijn’ moet wel in minstens twee van de vele comple/imentaire toestanden bedicht worden. (Intensiteit en dicht-heid zijn ook nog eens synoniemen.) Met in het eerste eigen gedicht mijn eigen antwoorden na vijftien jaar groei toegevoegd, op de verwarde vragen van toen. Hoewel op rijm, gaat, nu de hogedruk wat van de ketel is, het poëtische er wel een beetje vanaf. Vragen zijn, met weemoed (en door al de moedige weeën waarmee ze ter wereld kwamen), zoveel lyrischer dan antwoorden. Maar wat een voedingsbodem zijn ook relatieve(rende en toch nog wel te vaak hollende) rust en steeds standvastiger eigen wijsheid voor allerlei productiviteit en nieuwe quests (mijn beeldende creativiteit is één grote ode aan intens mens zijn, realiseer ik me, wat momenteel een fijne nieuwe context is, bij het gloren van een nieuwe ((intermens!)) groeistuip).
Ik wil je bundel, als fan, dan ook heel graag voor mezelf. Om gretig te slurpen en bevoeldzaam te kauwen sowieso. Om van te leren en in te zwelgen. En als identiteitsymbolisch (soms zelfs een vlaagje idolisch) relikwie binnen oogbereik, oftewel boekbeeld van (h)erkenning. Ik draal al een paar dagen over de aanschaf, dus het toeval is al synchronisch leuk. En… laat ik nou 16 maart ook nog jarig zijn… (sorry hoor ;) )
Tunc nunc, ad punctum…
