En dan sta je opeens oog in oog met een ree. Ze liep ook nog het pad op, bleef ons aanstaren, deed onderzoekend een paar stapjes naar voren en verdween toen snel weer tussen de bomen. Gelukkig had ik de tegenwoordigheid van geest om na een paar foto's de camera te laten zakken en even te genieten van het moment. Wat is dat ontroerend zeg, zo'n wilde ree die je aankijkt. Daar kan geen foto tegenop.
wie schrok er harder?
BeantwoordenVerwijderen