Als de wereld overspoeld wordt door nepnieuws en chaos
Als het opeens geen vrede meer is, en ook die boodschap twijfelachtig is
Als steeds meer mensen elkaar wantrouwen
Als opportunisme wint aan kracht
En als leugens en verraad ook nog van heel nabij je hart verscheuren
Misschien uit kwetsbaarheid, misschien uit smerig egoïsme
(hoewel dat diep in de kern hetzelfde is)
Dan jank je, een jaar lang
Dan vloek je, polders ver
Dan zoek je als een malloot antwoorden tot je ze niet vindt
En teken je je verdrietig en verward,
woedend en begripvol,
balancerend tussen zelfzorg en mededogen,
de Liefde nooit verlatend,
een weg terug naar het licht
en vooral naar jezelf
Geen opmerkingen:
Een reactie posten