Ooit tekende ik bijna elke dag. Zo tussen m'n zesde en m'n zestiende. Maar toen de kunstacademie in Maastricht me niet wilde hebben, gooide ik het potlood in de ring en ik raakte het jarenlang niet meer aan. Ik probeerde het nog eens met schilderen, toen ik, eenmaal een werkende vrouw, een hobby zocht. Maar ook dat mocht niet beklijven.
Behalve dan eens per jaar. Elk jaar is er wel een moment dat ik een onbedwingbare neiging voel om te tekenen. Gewoon naar waarneming, meestal van een foto. En na een dag of twee is het weer weg. Een beetje vreemd, maar wel lekker om te doen.
Vorig jaar:
Heel knap vind ik dat je iemands gezicht zo goed kan vangen. Herkende hem direct. Onwijs mooi gedaan maar ook de fuut en jonge scholekster zijn tof...
BeantwoordenVerwijderenvalt dit onder de verborgen talenten??ik zou haast zeggen daar moet je wat mee doen dit is prachtig.
BeantwoordenVerwijderen