To shoot or not to shoot?

Weer te laat naar bed. En weer hing voor het raam naast dat bed een camera verleidende maan tussen geheimzinnige zwarte wolkenflarden. Dinsdag liet ik die kans aarzelend schieten. Ook al was de maan toen volmaakt rond en de wolken nog theatraler. "Want het was al zo laat en ik moest nu maar eens verstandig zijn en dit zou heus niet de laatste volle maan zijn." Dat laatste zei mijn verstand, maar iets anders in me twijfelde er hevig aan. De volgende ochtend had ik nog spijt. "Had ik toch maar..."

Eerder gisteravond liet ik, weer zonder veel overtuiging, een bijna buitenaards verlichte scheepswerf tegen een prachtig dramatische zonsondergang voorbij gaan. Terwijl in de auto de camera tussen mijn voeten lag. Waarom eigenlijk? De rest van de avond dacht ik nog vele malen "had ik maar...".

Dus om twaalf uur 's nachts ben ik toch nog maar even naar beneden gegaan om de camera te pakken. Terwijl manlief al afreisde naar dromenland, klooide ik dwars over het bed nog even met de luxaflex, wat boeken bij wijze van statief, ISO, diafragma en sluitertijd. Met een voldaan gevoel ging ook ik een kwartier later op een oor. Het resultaat is zeker niet onaardig. Maar ik blijf me afvragen hoe die andere twee foto's eruit gezien zouden hebben. "Had ik maar?"

Aan hadikmaren heb je uiteindelijk helemaal niets. Behalve misschien de conclusie: to shoot or not to shoot, that's NOT a question!