Waarom vliegt ie nou niet weg? vroeg ik me af toen ik deze Argusvlinder fotografeerde. Ik kon hem met mijn lens in de macrostand tot op een centimeter naderen, terwijl hij zijn vleugels stijf tegen elkaar gedrukt hield. Was hij ziek? Bezig aan zijn laatste adem? Was ik ongemerkt veranderd in een vlinderfluisteraar?
Natuurlijk niet, het is toch lente! Deze kersverse schoonheid was pas uit zijn cocon en liet zijn vleugels drogen in de zon. Na een tijdje begonnen ze te trillen en gingen ze steeds een stukje verder uit elkaar, tot hij ze helemaal kon openen.
Toen vloog hij direct weg, ongetwijfeld blij dat hij van dat opdringerige zwarte ding af was.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten